lubię ostatnio

ostatnio (od soboty) całe dnie zajmuje mnie ciastolina. ciastolina jest miękka, kolorowa, elastyczna i bezpieczna. chyba, że się ją je. ja nie jem, bo nie smakuje (próbowałem). lepimy z ciastoliny koniki, prosiaczki, owieczki i inne egzotyczne zwierzątka. a ja potem je przypadkiem rozdeptuję na podłodze albo wgniatam w scianę w przedpokoju. ale wtedy mama mówi, że nie wolno.
mam też od jakiegos czasu taki nawyk: chwytam każdego za rękę (od mamy/taty przez nianię do każdego goscia) i ciągnę tam, gdzie akurat chcę, by się znalazł. i zwykle wszyscy potulnie poddają się mojemu przejmowaniu inicjatywy. nawet jak nie chcą, to im głupio odmówić, bo jestem takim słodkim aniołkiem. ha. i ciągnę ich i potem sciągam na podłogę i każę siadać i się ze mną bawić. no i się bawią. fajnie jest. budują z klocków - ja rozwalam, lepią - ja rozgniatam, wkładają - ja rozrzucam. jest interakcja. tak nowoczesnie.
ale i tak najbardziej ze wszystkich zabawek lubię srebrną sokowirówkę , czarny ekspres cisnieniowy z lampeczką kontrolną oraz termomix. i jak na złosc wszystkie stoją obok siebie na blacie, wysoko na blacie. zdarza mi się jednak wystarać względy u taty lub mamy i wtedy mogę obsługiwać którys ze sprzętów, bądź też - to częsciej jednak - obserwować ich pracę. fascynujące. porywające. inspirujące też.