adaptacja

adaptuję się.
do przedszkola, do dzieci, do pani, do zabawek...
malujemy, śpiewamy, tańczymy, bawimy sie, myjemy rączki. jest fajnie.
ale muszę przyznać, że jestem bardzo zawiedziony, że w przedszkolu muzycznym nie ma perkusji.

sonia je nóżki. staram się - co prawda - do tego nie dopuszczać i jak mogę, to jej wyciągam z buzi, bo kto to widział jeść nóżki!!! doprawdy.


ja też tak potrafię jak sonia:


śpiewam soni piosenki, żeby wiedziała, jaki jestem zdolny.
dziś jej śpiewałem, sonia leżała u mamusi na kolankach i patrzyła we mnie jak w obrazek. jak tylko zaczęła się przemieszczać, to ją skarciłem:
"gdzie ty leziesz sonia?"
no i nie omieszkałem zauważyć, że "o, sonia napluła..."