soni rok 1

moja soniusia fusia, mająca swoje rzesze fanów [zapewne jednak mniejsze od mojego], ma już 1 rok!
przez ten jeden [słownie] rok nauczyła się - nie ukrywajmy - niewiele!

• umie jeść [i ziemniaczka, i mięsko, i banany, i chlebek, i ciastolinę (MOJĄ!!), i chrupki kukurydziane, na które najpewniej ma alergię] i umie pić [co to ona pija? aha, kaszkę albo soczek albo wodę]


• chodzi [po schodach na 2 piętro w górę i w dół -> ale to tyłem, niczym wąż; chodzi też po podłodze i ziemi - jak człowiek]


• pływa i nurkuje [ale nie traktujmy tego zbyt poważnie]


• mówi [mama, tata, jadzia, kupka]


• swiadomie tuli się do swoich przytulaczków [geparda, misia, poduszek]


• na dźwięk "klik", wydobywający się z otwieranej barierki, biegnie doń, by czmychnąć na górę po schodach [słuch absolutny - determinacja godna pozazdroszczenia]


• klaszcze i szczerzy się, co w sumie miłe dla otoczenia, przynajmniej mi siary nie robi przy ludziach.


• znakomicie obsługuje wieżę tatusia, co go zawsze przyprawia o pianę na ustach [nie rozumiem jeszcze tego procesu przyczyno-skutkowego]


• fascynują ją lampy i wiatraki [sufitowe]


• waży 8 kg [nie wiem, jak to się ma do umiejętności: chyba tak, że jednak jeść zbytnio nie umie -> weryfikacja punktu pierwszego


• lubi mnie [nic szczególnego], lubi tatusia [co rano wtula się w jego głowę i budzi go swym śmiechem; jednak niezły z niej przytulak], lubi mamę [do mamy wyciąga rączki i bawi się z mamą w A-Kuku]


• umie być moją kochaną soniusią, którą uwielbiam i której tłumaczę rzeczywistość, bo to jeszcze mały rozumek, wiadomo.