bieg szlakiem wygasłych wulkanów

dawno temu, bo w lutym tego roku, zapisałem się na bieg szlakiem wygasłych wulkanów. przejeżdżaliśmy wówczas przez Złotoryję i miałem możliwość zobaczenia filmu z tego wydarzenia i ogromnie zapragnąłem wziąć w nim udział. jak zobaczyłem to błoto, tą rzekę, te stogi siana, te opony - oczy mi się zaświeciły. od razu chciałem wziąć w tym udział. sonia - natomiast - na perspektywę czołgania w błocie tudzież moczenia nóg odmówiła udziału w biegu przedszkolaka. ALE JA CIERPLIWIE CZEKAŁAM. minęło kilka miesięcy i się doczekałam. co więcej, Wulkany wygrały bitwę z Bobolandią, do której zostałem zaproszony przez mojego kolegę z klasy Patryka na jego urodziny... miałem dylemat, co wybrać, moje długo wyczekiwane Wulkany czy Bobolandię... wybrałem przygody! [co bardzo ucieszyło mamę, że jednak duch sportowo-przygodowy wygrał z nędzną miejską rozrywką]. nie mogłem się doczekać soboty i mojego biegu! wstałem o świcie, żeby nie zaspać, wszystko przygotowałem i pojechaliśmy. pogoda jak marzenie. przygody czas zacząć. na początku rozgrzewka indywidualna:

rozgrzewka

rozgrzewka indywidualna

potem rozgrzewka całej grupy, tuż przed startem:

rozgrzewka grupowa


bieg się rozpoczął i droga przez rzekę:

przez rzekę

brodzę w wartkiej rzece

Tu już zostało mi kilkadziesiąt metrów do mety. jestem trochę obłocony, ale szczęśliwy:

dobiegam do mety

zaraz meta

Pełen rozwagi, głębokich przeżyć oraz zadumy nad życiem, stoję z medalem na szyi:

medalista

Bufet owocowy na koniec:

po biegu

A w domu, w nowej koszulce z biegu, z medalem, którego nie zdejmuję z szyi, koniecznie ze świnkami, pozuję do zdjęcia ze szczerym uśmiechem na ustach. fajny był ten bieg, najtrudniej było wbiegać pod górkę, błotko mi się podobało, a rzeka miała bardzo silny nurt.

w koszulce z medalem i świnkami

kawały

koledzy opowiedzieli mi kawały i postanowiłem je sobie spisać w świetlicy. no i spisałem. i jeszcze obrazki dorysowałem do urozmaicenia tekstu, żeby tak monotonnie nie było.

kawały spisane w świetlicy

60-lecie przedszkola muzycznego

każdy ma swoje urodziny, miało też nasze przedszkole. z tej okazji szykowały się bogate występy w auli szkolnej, z gronem wystrojonych gości, wśród których byli muzykujący absolwenci oraz niemuzykujący też. chciałem przywdziać mój sportowy strój piłkarski, który ostatnio przyodziewam, lecz mama przekonała mnie skutecznie, bym jednak ubrał białą koszulę i jakieś atrakcyjniejsze spodnie, bo to jednak występy... ale Sonia jakoś nie stroiła się na moje występy... [sonia zawsze się stroi]...

pani Małgosia zapowiada Soniusię

sonia się przedstawia

sonia gra Chopina

zasłuchane przedszkolaki

sonia ciągnie marysię

a potem zaczęły się występy choreograficzne każdej z grup, do muzyki filmowej. sonia grupa to ZABAWKI, które OŻYŁY:

sobotni poranek

sobotni poranek spędzamy... gdzieżby indziej, jak nie na plaży w Jelczu. pogoda jest iście plażowa. poza tym, nie ma wielu śmiałków na aktywności rekreacyjne w sobotni poranek - dziwne bardzo. co ci ludzie robią?
w wodzie tylko nieliczni zażywający kąpieli, a my z Sonią bawimy się w najlepsze z Natalią i Mateuszem, którzy fantastycznie angażują się w naszą rozrywkę. czas niestety strasznie szybko mija, pływacy kończą trening [nie rozumiem, czemu tak krótko pływają - powinni kilka godzin pływać, może by czegoś się nauczyli], a my musimy się zwijać do domu, bo ciocia Natalka musi posprzątać w domu, żeby zdobyć trochę plusów i iść do kina. my - dla odmiany - musimy się szykować na Soni występy... ależ atrakcji jak na jeden dzień.

sonia biega po piasku

chwytam sprawnie

rzucamy z Mateuszem

babeczki się robią

mama łapie soni rybę

pamelka znalazła świetne zastosowanie

i w rakietki można pograć

i z piasku ulepić zamek i tort i babeczki

gapię się na wodę

liczę, liczę... co ja liczę?

my po czesku

czeski zespół rockowy

czeski band

czeski lider

czeska pieśniareczka

czeski sportowiec

czeski skoczek

czeska małpa

czeski niko z gołą klatą

pięknie po czesku

czeska gwiazda estrady

czeski małpiszon