model

w sobotę miałem pierwszą prawdziwą sesję w studiu fotograficznym. jedno jest pewne: na modela się nie nadaję, mimo że te dwa zdjęcia rzucają cień na ów pogląd:



zdjęcia zrobiła ciocia Ania (pseudominu artystycznego nie znam), która robi piękne zdjęcia, jak widać. umi. i jak z mamusią jej pozowaliśmy, to trzymaliśmy się za rączki i ja różne wygibasy wyczyniałem, bo to zawsze weselej i bardziej atrakcyjnie tak machać nóżką i kręcić się wokół własnej osi, zwłaszcza, jak ciocia próbuje zrobić ostre zdjęcie i zmieścić nas w kadrze... takie tam pierdoły.
show biznes jest lepszy, bardziej się ku niemu garnę. w studiu od razu znalazłem se bratnią duszę:

gaworzę

bez kontekstu - tak o - sobie mówię raptem do mamusi:
"mały łobuziak jesteś, mama"

"mama, głupol jesteś [brzmi, co prawda, trochę jak gapol]"

a inną razą sobie śpiewam od samego rana albo od samego wieczora:
"jestem sobie pepolaczek, nie grymaszę i nie płaczę, na BĘBNACH marsza gram, ram-tam-tam"
"kto jest beksą i mazgajem, ten się do nas nie nadaje. ram-tam-tam..."

"ram-tam-tam" przewija się dość często, w różnych okolicznościach, bo to takie poręczne.

a dziś taki wniosek wysnułem z bajki o Czerwonym Kapturku:
"wilk je obiad u babci" kiedy właśnie wilk połknął babcię i rzucał się na Kapturka... no bo tak było. to prawda.

pac-pac w radyjko.
"czemu nie gra muzyka?"
"graj muzyka, graj instrumenty"
pac-pac-pac łapką w radyjko ponownie - "juz naprawiłem", mimo że nic nie uległo zmianie... radio dalej nie grało...

bywa, że tak wypoczywam:

horror jaki?

ciekawe, co może wywołać taką reakcję publiczności?


przecież to tubisie :-) wiadomo.

auto świat

w sumie to bardzo interesująca gazeta, gdzie można tyle niezepsutych samochodów zobaczyć. w kąpieli przeglądałem z tatusiem gazetkę i paluszkiem wskazywałem każde jedno auto, którego zdjęcie było w niej zawarte, z takim oto wyrafinowanym komentarzem:
"to też nie jest zepsuty samochód"
i tak ze 150 razy, bo tyle gdzieś jest zdjęć samochodów w Auto Swiecie... warto nadmienić, iż intonacja była nad wyraz bogata, bo mogłoby się komuś wydawać, że to nudne, co mówiłem, ale wcale nie! warto obejrzeć filmik z nagraniem :-)
no i zdarzyło mi się kilka razy wtrącić coś ponad "to też nie jest zepsuty samochód", a były to:
"to jest dźip"
"dźip nie jest zepsuty"
"samochód TEŻ nie jest zepsuty"
"ten jest brudny"
"to jest wyski-źgowy"

hasło "jeszcze pokaż" pojawiało się regularnie i znaczyło, że tata ma obrócić stronę w gazecie, gdzie odnajdę kolejne auta, które "też nie są zepsute". choć było kilka zepsutych... ale niewiele. chyba jednak stawiają na prezentację niezepsutych pojazdów.

skrzypek

będzie ze mnie lub jakiś inny...
w nowym domku miejsca na fortepian nie będzie, ale dwa domy dalej mieszka pani nauczycielka muzyki, do której tatuś mnie już zapisał na lekcje: gitara i/lub pianino. w porywach będę grywał na mojej ulubionej perkusji oraz na owych skrzypkach... tych lub innych...

elementem mojego rozwoju muzycznego jest robienie hałasu.
"mama, popatrz, robię hałas. uuuuuuuuuuuu." [owe "uuu" bynajmniej subtelne nie jest; bardziej przypomina wycie niedźwiedzia], ale bez "uuuuuuuuuu" dzień stracony.

moja buda

każdy ma swoją budę. jeden taką, drugi inną.
ja mam taką:

bajki nie tylko dla dzieci

czytam bajkę o kompunterze.

edukacja misia

misia mam. dbam o jego należyty rozwój. kiedy dziś się bawiłem w kompunter, znalazłem w torbie na siebie "coś ważnego do kompuntera" [tak mi mamusia powiedziała], po czym zerwałem się na równe nogi, czem prędzej pokonałem odległość pomiędzy kuchnią a kanapą, zaprezentowałem misiowi ów skarb i poinformowałem mamusię, że:
"pokazałem misiowi [coś] ważnego do kompuntera"
tym czymś ważnym była podczerwień. misio się nie wzruszył. widać bardziej wyedukowany niż Ninio.

potem tata wrócił z pracy. rowerem. i postawił rower w pokoju, a rower był cały w błocie. uznałem za słuszne poszerzyć misia wiedzę, więc przyciągnąłem go do jednego z obiektów mojego uwielbienia i powiedziałem tak:
"tu jest błoto, misiu"

a gdy skończyłem czytać książeczkę z mamusią, a tą książeczką były "Grzyby" Jana Brzechwy, to po piątym chyba czytaniu podjąłem męską decyzję, że nam już wystarczy, no ale misiu jeszcze jest, więc wręczyłem mu książeczkę z tymi słowy na ustach:
"czytaj, misiu!"

czółko bam

ikeja

wczoraj mamusia i tatuś zabrali mnie do ikeji. ikeja to fajne miejsce; nie pamiętam, żebym tam wcześniej bywał, chyba rodzice ukrywali je przede mną, ograbiając mnie z tylu bogatych przeżyć. no więc jak tylko tam weszliśmy, zobaczyłem na szybką dużo kolorowych kulek i powiedziałem: "Tam!", gdzie zaraz rodzice mnie zabrali! wspaniale było. te kulki... ta zjeżdżalnia... te pluszaki pływające wśród tych kulek... wow!
dzieci nie było wiele, bo to już wieczór był, więc i ikeja była pusta, ale mamusia i tatuś kupili mi piękną lampeczkę: miałem do wyboru konika i robaka i wybrałem KONIKA: taka lampka będzie w moim nowym pokoju!
świetnie się będzie komponować z moimi pieśniami: "konik na biegunach", które tak wspaniale intonuję przy akompaniamencie bębnów.

młody narciarz

nie ma - co prawda - śniegu, ale na narty zawsze jest dobra pora. dziś panowie jeździli slalomy w telewizorze u babci, a ja ćwiczyłem na sucho. świetnie mi szło, mimo iż wielu panów ciągle się przewracało i mnie dekoncentrowało.

się robi

wylała się herbatka... [z odrobiną mojej pomocy, ale wcale nie celowo!]
no i trzeba było pościerać podłogę, co uczyniliśmy z tatusiem.
pomagałem, bo trzeba pomagać!

gatki szmatki

stałem się cokolwiek małą gadułką. buzia mi się nie zamyka i gadam trzy po trzy, choć czasem całkiem sensownie!
ostatnio stała na blacie kuchennym miseczka z moją zupką, której wczesniej nie zjadłem, więc wszedłem sobie na stołeczek i sobie chlipałem łyżką ową zupkę, gdzie było dużo makaronu, który bardzo lubię i tak sobie komentowałem całą sytuację:
"sam jem. ninio nie spat. je."



inną razą siedziałem sobie na moim nowym pięknym niebieskim krzesełku Mammut, przy nowym pięknym czerwonym stoliku Mammut i zacząłem się drapać w plecy, w zasadzie już nieco pod pieluszką i tak oto opisałem rzeczywistosc:
"ninio dubi w pupku."

dzis rano, jakem wstał, podreptałem do sypialni rodziców z pieskiem, wskoczyłem na łóżko koło mamusi i po odbyciu wizji lokalnej, kiedy moje oczka nie dostrzegły nigdzie tatusia (nawet pod poduszką), wyciągnąłem prosty wniosek, jak to w piątek rano:
"nie ma tatusia. pojechał na budowę." [co okazało się najprawdziwszą prawdą]...
lecz jak tylko spojrzałem za okno, zobaczyłem pracujący dźwig i zająłem się tymże tematem, w końcu pracujący dźwig jest zawsze najistotniejszy!

impreza Antosi

to Antosia, która dzis skończyła roczek i byłem u niej na imprezie:-) ona wyglądała jak królewna, a ja zachowywałem się przyzwoicie, choć w pewnym momencie upatrzyłem sobie pyszną zabawę, jaką było wskakiwanie do jej łóżeczka, za co mamusia mnie karciła, ale mało skutecznie i z niezbyt dużą determinacją. poza tym, Jagusia też była na imprezie i żesmy się w trójkę pięknie bawili. i potem dostałem baloniki w prezencie od mamy Antosi i w samochodzie w drodze powrotnej się tymi balonikami zajmowałem i udawałem, że moja głowa to jeden z baloników i trułem trzy po trzy, jak to mam w zwyczaju ostatnio...
rodzice mieli niezły ubaw... dostarczam im całkiem przyzwoitą rozrywkę.

szampański sylwester

zanim poszedłem spać jak co dzień, bo w końcu dzień jak co dzień, to odwiedziłem ciocię Olę i się trochę u niej rozerwałem - szampańsko wręcz - robiąc to, co w życiu najlepsze jest do zrobienia: